Rozdział XXXIX ~ Osiemnastka

*Cztery dni później*

*Dom Violetty*

Violetta

To już dziś. Mój ukochany Diego kończy 18 lat. Wkracza w dorosłe życie, stając się pełnoletnim. Przed chwilą rozmawiałam z Francescom, wszystko jest gotowe. Słyszałam  o prezencie od wszystkich chłopaków. Na pewno mu się spodoba, trzeba przyznać że się postarali. Miejsce gotowe, prezenty są, goście przygotowani, teraz tylko zaprowadzić solenizanta w miejsce niespodzianki. Jeśli chodzi o moją cukrzycę to zaczynam się przyzwyczajać, przyjaciele mnie wspierają i jest mi z tym dużo lżej niż gdyby ich nie było, a z gardłem coraz lepiej. Jeszcze tydzień lub dwa i mam nadzieję że wszystko wróci do normy. Gdy zaczęłam o wszystkim myśleć leżąc na łóżku dostałam esemesa:
,,O której chcesz się spotkać kotku ? :* ''
Z uśmiechem na twarzy odczytałam go i od razu odpisałam:
,,Mógłbyś być u mnie za 20 minut ? Tylko ładnie się ubierz :3 ''
Po krótkiej chwili otrzymałam odpowiedzi:
,, Okej, a czemu mam się ładnie ubrać ? Masz coś dla mnie ? xd''
Czy on zawsze musi wszystko wiedzieć ? Zepsuje sobie niespodziankę:
,,Zobaczysz, czekam :* '' - odpisałam i zaczęłam szykować się do przyjścia mojego chłopaka

Nie czekałam długo. Po ok. 15 minutach Diego był już pod moimi drzwiami. Schodząc na dół pożegnałam się z tatą który puścił do mnie oczko i życzył mi dobrej zabawy przy okazji chwaląc mój strój. Wciąż nie mogę uwierzyć że na wszystko się zgodził, teraz widzę że od tamtego roku, naprawdę się zmienił i zrozumiał że już nie jestem tą samą małą dziewczynką która kiedyś podróżowała z tatusiem i nie miała przyjaciół, a co dopiero chłopaka.
- Dzień do... - zaczął Diego lecz ja przerwałam mu i rzucając się mu na szyję krzyknęłam.
- Wszystkiego Najlepszego !
- Dziękuję skarbie - odpowiedział, a ja wypuściłam go z uścisku i podarowałam mu bardzo namiętny pocałunek inny niż wszystkie.
- I to wszystko przed drzwiami twojego domu ? Taty nie ma ? - spytał.
- Jest, wiesz co ? Bardzo się zmienił odkąd jestem z tobą i niech tak zostanie - zaśmiałam się i łapiąc go za rękę zaczęłam iść w miejsce imprezy o której on nie miał pojęcia.

Chwile przed dotarciem na miejsce zatrzymałam go i poprosiłam by zamknął oczy, on grzecznie się posłuchał lecz ja na wszelki wypadek zawiązałam mu oczy opaską, po czym zaczęłam go powoli prowadzić w ustalone miejsce. Co jakiś czas pytał się czy jeszcze daleko ja mówiłam co chwila że już nie wiele. W końcu doszliśmy, zauważyłam naszych przyjaciół którzy wyglądali czy idziemy. Machnęłam do nich ręką by się schowali.
- Co się dzieję ? - spytał bo chyba poczuł że puściłam go jedną ręką która dawałam sygnał przyjaciołom.
- Nic, jesteśmy już na miejscu.
Wprowadziłam go za szklane drzwi i pomogłam wejściu mu jeden stopień wyżej którym była mała scena.
- Uważaj - zaczęłam, wtedy moi przyjaciele byli gotowi, zaczęłam odliczać - 3,2,1 - wtedy zdjęłam mu opaskę z oczu, a wszyscy skoczyli do góry i krzyknęli - Niespodzianka ! - Diego zakrył usta z zaskoczenia i nie wiedział co powiedzieć.
- Możesz powiedzieć dziękuje - szepnęłam mu do ucha stojąc za nim. On nagle złapał mnie i lekko uniósł do góry obracając się ze mną i mówiąc - Bardzo dziękuję ! - na końcu pocałował mnie delikatnie w usta, na co wszyscy zaczęli klaskać.
- Dobra, dobra, Dieletta niech się uspokoi, czas się bawić ! - oczywiście kto inny mógł nas tak nazwać jak nie nasza kochana Fran, która bardzo pomagała mi w urządzeniu tego przyjęcia.

Wszyscy bawili się znakomicie, przyszedł nawet Leon z Larą. Było to przyjecie na świeżym powietrzu, chciałam by było to coś innego. Weszłam na małą scenę na której wcześniej stał mój chłopak i zaczęłam krótkie przemówienie:
- Widzę że wszyscy świetnie się bawią - na to wszyscy zaczęli krzyczeć - Chciałam życzyć mojemu kochanemu chłopakowi wszystkiego najlepszego, spełnienia wszystkich marzeń i żebyśmy zawsze byli razem - na to ostanie wysłał mi buziaka - A teraz zapraszam Broudway'a, Maxi'ego i Andres'a na scenę, chodzicie chłopaki - zaprosiłam ich jeszcze gestem ręki, na scenie były gotowe już instrumenty i mikrofony do których od razu podeszli, ja zeszłam ustępując im miejsca i podeszłam do Diego który objął mnie w pasie.
- Diego - zaczął Maxi - Wszystkiego Najlepszego ! - krzyknęła cała trójka po czym zaczęli grać.

Niestety Leon nie mógł zaśpiewać z nimi, ponieważ miał chore gardło również po występie na półrocze. Widać było że bardzo żałuje gdyż od jakiegoś czasu zaczął lepiej dogadywać się z Diego co bardzo mnie cieszyło. Francesca oczywiście tańczyła z Marco tak samo jak ja z Diego, bardzo mu się podobało, nie tylko piosenka, ale też całe przyjęcie. 

Nie obyło się bez pocałunków z jego jak i również mojej strony. 

Zauważyłam że Camila bardziej zaczęła interesować się Maxim, czy coś z tego wyjdzie ?

Piosenka się skończyła, a chłopcy zeszli ze sceny pożegnani gromkimi brawami.    

Następnie śpiewał Marco z dedykacją dla mnie i Diego oraz Fran. 

Cami rozdawała babeczki, a chłopcy zabijali wzrokiem Leona i Larę, pewnie myślą że źle czuje się z tym że ma dziewczynę, a wcale tak nie jest. Bardzo się z tego ciesze.

Postanowiłam ze razem z Diego zaśpiewamy Yo soy asi. Zanim weszliśmy na scenę pytał mnie czy dam radę z gardłem, ja odpowiedziałam że wiem na ile mnie stać i dla niego dam rade wszystko, poza tym jest już coraz lepiej. Następnie weszliśmy na podwyższenie i łapiąc się za ręce zaczęliśmy śpiewać. Akompaniowali nam Marco i Andres. 

Impreza powoli dobiegała końca, przeszedł czas na tort i prezenty. Diego był zaskoczony tortem, ponieważ był on w kształcie gitary która jest jedną z jego pasji. Zdmuchnął 18 świeczek a my zaczęliśmy krzyczeć i klaskać. Pora na prezent - pierwszy prezent podarowali mu chłopcy a były to wspólnie zebrane pieniądze na kurs nauki jazdy samochodem. Diego od razu rzucił się na przyjaciół i mocno ich uściskał i podziękował. Następne prezenty dostał od pozostałych gości były drobne ale bardzo miłe za które również bardzo dziękował. Ja chciałam zostać na końcu.
Gdy przyszła moja kolej podeszłam bliżej niego a po moich dwóch stronach stały Cami i Fran.
- Mam nadzieję że Ci się spodoba - powiedziałam i podałam mu małą torebkę. On przyjął ją i od razu zajrzał do środka.
- Bilety lotnicze do Hiszpanii ?! - krzyknął z lekką dozą niepewności.
- Tak, we dwójkę polecimy do Sewilli - odpowiedziałam.
- Kocham cię ! - krzyknął i znów podniósł mnie i zaczął obracać wokół własnej osi a wszyscy klaskali.
- Lepiej zacznij się pakować lecimy już jutro !

______________________________________________________

No i tak kończę długo wyczekiwany urodzinowy rozdział :D

Jak się podobało ? Tylko szczerze ;3 

+ Pewnie zauważyliście że Fran zwróciła się do nich Dieletta a nie Diegoletta, tak miało być ponieważ niedługo blog zmienia nazwę, jednak bardziej podoba mi się to określenie, jest bardziej delikatne :3 Mam nadzieję że wam nie przeszkadza :D

Czytasz ? - Komentujesz

Komentujesz ? - Uśmiech na mojej twarzy

Uśmiech na mojej twarzy ? - Szybciej dodany rozdział :)