Rozdział I - Tak to było ...

Proszę włączcie sobie tą piosenkę - [KLIK] i czytajcie <3

*2 lata wcześniej*

Violetta

- Wyglądasz ślicznie - szepnęła moja przyjaciółka do ucha gdy przeglądałam się w lustrze. Dziś jest jeden z najważniejszych dni w moim życiu. Wychodzę za mąż. Za Leona ? Otóż nie, kiedyś ktoś pomyślałby że to niemożliwe, taka piękna była z nas para, ale jednak pojawił się ktoś kto zmienił moje życie - Diego.
Hiszpan obdarzył mnie miłością której dotąd nie znałam. To właśnie jego żoną dziś zostanę.
Patrzyłam na siebie i dotykałam swojej pięknej sukni na sobie, nie mogąc uwierzyć że to wszystko dzieję się naprawdę. Włosy spięte do góry, lekki makijaż podkreślający moje kości policzkowe, śnieżno biała, długa suknia bez ramiączek oraz jasne buty na wysokim obcasie. Wszystko idealnie ze sobą współgrało. Przyglądając się tak sobie nie zauważyłam gdy do pokoju wszedł mój tata stając za mną i opierając swoją głowę na moim ramieniu:
- Mama byłaby dumna tak bardzo jak ja - wyszeptał, a ja obróciłam się w jego stronę i mocno przytuliłam - Będę musiał Cię teraz oddać innemu mężczyźnie.
- Tato ... - zaczęłam smutno, czując że łzy napływają mi do oczu.
- Ale wiem że jest on dla Ciebie stworzony - przerwał mi i podniósł lekko mój podbródek - Idziemy ?
- Tak - powiedziałam cicho i łapiąc mojego tatę pod rękę udałam się z nim do samochodu który zawiezie nas pod sam kościół w którym powinien czekać już mój przyszły mąż.
Pomyśleć że tak niedawno mi się oświadczył ...

~ Wspomnienia ~ 

 *Parę miesięcy wcześniej* 

Violetta

Parę dni po moich osiemnastych urodzinach Diego zafundował nam wycieczkę. Identyczną jak ja jemu w tamtym roku. Zmienił jedynie hotel, ale powiedział że ma dla mnie coś specjalnego. Ostatniego dnia wybraliśmy się na Most Izabelli II i zaczęliśmy szukać zawieszonej rok temu kłódki z napisem ,,Dieletta Para Siempre'' Po pewnym czasie odnaleźliśmy ją.
- Ciekawe co stało się z kluczykiem - wyszeptałam.
- I tak nie jest nam potrzebny, ale dobrze że znaleźliśmy naszą kłódkę trochę ich tu doszło od tamtego czasu.
Zaśmiałam się - Masz rację.
- Violu muszę Ci zadać bardzo ważne pytanie, ale boje się ... - zaczął Diego. Chwyciłam go za rękę.
- Nie masz czego - wyszeptałam mu do ucha. Wtedy on nie puszczając mojej ręki, ukląkł przede mną.
- Violetto Castillo czy uczynisz mi ten zaszczyt i - wyjął z kieszeni małe czerwone pudełko - Zostaniesz moją żoną ? - mówiąc to otworzył pudełeczko w którym był śliczny srebrny pierścionek. Pozwoliłam mu włożyć go na mój palec.
- Tak ! - krzyknęłam i rzuciłam się na niego co skończyło się tym że oboje leżeliśmy na ziemi. Nagle usłyszeliśmy krzyki i oklaski. Okazało się że wszyscy przyglądali się temu zajściu z czego razem z Diego zaczęliśmy się śmiać. Mój ukochany wstał jako pierwszy i pomógł mi wstać. Wychodząc z hotelu był moim chłopakiem a teraz wracam z nim jako moim narzeczonym.

~ Rzeczywistość ~ 

- O czym tak myślisz ? - spytała moja rudowłosa przyjaciółka siedząca po mojej prawej i ubrana w śliczną kremową sukienkę, taką samą jaką miała na sobie Włoszka siedząca po mojej lewej.
Obie przyjaciółki mnie objęły.
- Violu nie denerwuj się - zaczęła Fran.
- Mam nadzieję że nie chodzi o to że jesteś niepewna swoich u...
- Nie, to nie to - przerwałam jej - Po prostu, czas leci tak szybko - łezka spłynęła po moim policzku.
- Tylko nie płacz bo tapeta Ci zejdzie - po słowach Włoszki zaczęłam się śmiać, ale nie tak normalnie. Dostałam jakiejś głupawki.
- Chyba dziś w tobie za dużo emocji - zwróciła się do mnie Camila.
Po paru minutach się uspokoiłam wtedy tata odwrócił się w naszą stronę i powiedział spokojnym głosem:
- Proszę wysiadać czas na ślub.
Jako pierwsze z obu stron wysiadł moje towarzyszki, a ja jeszcze siedziałam w aucie.
W końcu tatuś podszedł do drzwi od mojej strony i wyciągnął w moją stronę rękę, która od razu z uśmiechem chwyciłam i wyszłam z auta.
Fran zajrzała przez uchylone drzwi do kościoła.
- Chyba już wszyscy są - powiedziała.
- Gotowa ? - spytał towarzyszący mi tata. Wzięłam głęboki wdech i wydech.
- Tak - po tych słowach moje przyjaciółki otworzyły wielkie wrota do kościoła po czym złapały za koszyki z kwiatkami i ruszył w stronę ołtarza. Spojrzałam na tatę:
- Kocham cię.
- Ja ciebie też - odpowiedział. Złapałam go pod rękę i razem ruszyliśmy w głąb kościoła.
Przed ołtarzem czekał już Diego. Ubrany w piękny czarny garnitur. Czekał na mnie razem ze swoim drużbą którym był Marco.


- Czy ty Diego Hernandez'ie bierzesz sobie Violettę Castillo za żonę i ślubujesz jej miłości, wierność i uczciwość małżeńską oraz że nie opuścisz jej aż do śmierci ? - skierował to ksiądz do Diego który wciąż patrzył w moje oczy.
- Tak - odpowiedział, następnie kapłan zwrócił to samo pytanie do mnie względem Diego, na co również odpowiedziałam tak.
Potem doszło do wymiany obrączek.
- Ogłaszam was mężem i żoną. Teraz możesz pocałować pannę młodą - wydał polecenie ksiądz na co my uśmiechnięci od razu połączyliśmy nasze usta.

__________________________________________________________

Specjalnie dla was ślub i krótkie oświadczyny :D Mam nadzieję że się spodobał i że słuchaliście piosenki podczas czytania <3 Od razu mówię że jak do niektórych sytuacji nie będę mieć gifa z Violetty to będą takie jak dałam tutaj na górze, więc się nie zdziwcie: Co to jest ? To nie z Violetty itp. xD

Według mnie gif oddaje emocję i ogólnie chyba lepiej to wygląda, co nie ?

10 kom. - NEXT