Rozdział XLI ~ To początek czegoś wielkiego

*Następnego dnia, wieczorem*

Violetta

- No Violu, powiedz mi - wciąż próbował mnie przekonać Diego.
- Nie, bo nie będziesz miał niespodzianki - zaśmiałam się.
- To ja nie chcę mieć niespodzianki.
- Co z tego że ty nie chcesz ? - znów się zaśmiałam - Oj nie przesadzaj niedługo wychodzimy, tylko wezmę jeszcze z pokoju torebkę - powiedziałam, następnie całując go w policzek. Weszłam do naszej sypialni i sięgnęłam po małą torebkę a do niej włożyłam najpotrzebniejsze rzeczy i mały prezencik który wcześniej był schowany w walizce. Dobrze że Diego nie grzebie mi po rzeczach.
- Długo jeszcze ? - usłyszałam wołanie Hiszpana który czekał już przy wyjściu.
Zasunęłam walizkę, założyłam szybko szal i podeszłam do chłopaka.
- Może zdjęcie zanim wyjdziemy ? - zaproponowałam, a on oczywiście się zgodził. Wiedział że lubię mieć z nim zdjęcia.
- Nie będzie Ci za zimno ? - spytałam gdy zauważyłam że ma na sobie tylko T-shirt.
- W razie czego mam ciebie - powiedział tym swoi romantycznym tonem.
- No dobrze, ale i tak weź kurtkę - zaśmiałam się.
- Zachowujesz się jak moja mama - rzekł bezradnie sięgając po kurtkę która wisiała na wieszaku.
- Po prostu o Ciebie dbam - odpowiedziałam całując bo w policzek. Następnie złapał mnie za rękę, splatając nasze palce w jedno i wyszliśmy z pokoju, udając się do windy.

*Puente de Isabel II - Most Izabeli II*

- Ale tu pięknie - rzekł z zachwytu Diego gdy wyszliśmy z taksówki na moście. Musiałam przyznać mu rację, o tej porze jest tu naprawdę pięknie. Latarnie tak pięknie go oświetlają, w dzień nie ma tu tego uroku.
Obejmując się przeszliśmy cały most, chciałam go potrzymać jeszcze w niepewności.
- Też mi się podoba - powiedziałam w końcu - I chyba mogę Ci już powiedzieć co tu robimy - zaśmiałam się - Widzisz co ludzie tu przyczepiają ? - spytałam wskazując na jedną z par przed nami.
- Widzę, kłódki. Jak dobrze pamiętam to mama mi opowiadała że ten most jest nazywany mostem zakochanych - po chwili ciszy w końcu coś zrozumiał - Oo chodzimy razem po moście zakochanych jesteś cudowna - powiedział po czym pocałował mnie namiętnie - Szkoda że nie mamy kłódki.
- Wiesz .... -przeciągałam - I tu wkraczam ja - wyciągnęłam mały prezencik z torebki - Otwórz.
On od razu wykonał to o co go poprosiłam, po chwili zauważyła błysk w jego oku.
- Nie wierzę - powiedział wyciągając prezent z pudełeczka. Była to mała srebrna kłódka z napisem Dieletta Para Siempre. W napisie pomogła mi oczywiście Francesca. Diego nie trudząc się słowami zaczął mnie całować a ja oddawałam każdy jego pocałunek - To ja powinieneś coś takiego dla Ciebie zrobić ...
- Dla nas - poprawiłam go.
W pudełeczku był również kluczyk od kłódki, Diego od razu otworzył kłódkę i zamknął na pręcie. Po czym stanął przed barierką z kluczykiem, a ja stanęłam obok niego.
- Pamiętaj że to już nie odwołalne - powiedziałam.
- Wiem - odpowiedziała. Pocałował kluczyk i rzucił go daleko w płynącą pod mostem rzekę.
Dotknęliśmy jeszcze razem kłódki po czym spojrzeliśmy na siebie.
- Para siempre ? - zapytał Diego.
- Para siempre - powtórzyłam twierdząco po czym pocałowałam go delikatnie w usta.

*Dzień wyjazdu*

Jesteśmy już po odprawie i czekamy na informację do którego wyjścia mamy się udać by podjechać autobusem do naszego samolotu. Te piękne 4 dni minęły tak szybko. Pora wracać do Buenos Aires do przyjaciół i rodziny. To czas by Diego porozmawiał z Greogorio, to czas na zmiany i na rozwiązanie wszystkiego.
- Czuję że to początek czegoś wielkiego - szepnęłam siadając na swoim miejscu w samolocie.

___________________________________________

I tak oto kończę pierwszy sezon, krótkim rozdziałem w którym zawarłam to wszystko co chciałam. 

Przepraszam moich zboczuszków którzy myśleli że coś innego wydarzy się w nocy xD

Teraz tylko zakończyć ankietę z piosenkami, ustawić nowy szablon, zmienić nazwę, udostępnić zakładkę: Bohaterowie i napisać prolog. Chyba najgorzej będzie z prologiem ;-; 

Teraz pytanie do was: kiedy zacząć 2 sezon ? Poczekaj tydzień czy coś czy postarać się prolog napisać już jutro, a inne rzeczy zrobić dziś ?

Jeśli jesteście za drugą opcją to przepraszam ale musi być pod tym rozdziałem co najmniej 12 kom. bym wiedziała że ktoś to jeszcze będzie czytać :c